ASKER

Savasin en kanli günlerinden biri. Asker, en iyi arkadasinin az ileride kanlar içinde yere düstügünü gördü. Insanin basini bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacagi ates yagmuru altindaydilar. Asker tegmene kostu: - Tegmenim, firlayip arkadasimi alip gelebilir miyim? "Delirdin mi?" der gibi bakti tegmen. - Gitmeye deger mi? Arkadasin delik desik olmus. Büyük olasilikla ölmüstür bile. Kendi hayatini da tehlikeye atma. Asker israr etti. Tegmen: - Peki, dedi. Git o zaman. Inanilir gibi degildi. Asker o korkunç ates yagmuru altinda arkadasina ulasti. Onu sirtina aldi kosa kosa döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandilar. Tegmen, kanlar içindeki askeri muayene etti. Sonra onu sipere tasiyan arkadasina döndü: - Sana hayatini tehlikeye atmana degmez, demistim. Bak hakli çiktim. Bu zaten ölmüs. - Degdi tegmenim, dedi asker hiçkirarak. Gene de degdi, çünkü yanina ulastigimda henüz sagdi. Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için. "Gelecegini biliyordum Jim, diyordu arkadasim... Gelecegini biliyordum!.."