ASKER
Savasin en kanli günlerinden biri. Asker, en iyi
arkadasinin az ileride kanlar içinde yere düstügünü gördü. Insanin basini bir
saniye bile siperin üzerinde tutamayacagi ates yagmuru altindaydilar. Asker
tegmene kostu: - Tegmenim, firlayip arkadasimi alip gelebilir miyim?
"Delirdin mi?" der gibi bakti tegmen. - Gitmeye deger mi? Arkadasin
delik desik olmus. Büyük olasilikla ölmüstür bile. Kendi hayatini da tehlikeye
atma. Asker israr etti. Tegmen: - Peki, dedi. Git o zaman. Inanilir gibi degildi.
Asker o korkunç ates yagmuru altinda arkadasina ulasti. Onu sirtina aldi kosa
kosa döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandilar. Tegmen, kanlar içindeki
askeri muayene etti. Sonra onu sipere tasiyan arkadasina döndü: - Sana hayatini
tehlikeye atmana degmez, demistim. Bak hakli çiktim. Bu zaten ölmüs. - Degdi
tegmenim, dedi asker hiçkirarak. Gene de degdi, çünkü yanina ulastigimda henüz
sagdi. Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için. "Gelecegini
biliyordum Jim, diyordu arkadasim... Gelecegini biliyordum!.."