Arkadaş
Vietnam Savaşı sonrası... Evine dönmekte olan bir
asker San Francisco'dan ailesini aradı: "Anne, baba eve dönüyorum, ama
sizden bir şey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek
istiyorum." "Memnuniyetle, O'nunla tanışmak isteriz", diye cevapladılar.
Oğulları "Bilmeniz gereken bir şey daha var." diye devam etti.
"Arkadaşım savaşta ağır yarralandı, bir mayına bastı ve bir koluyla
ayağını kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok ve O'nun gelip bizimle kalmasını
istiyorum." "Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki O'nun başka bir yer
bulmasına yardımcı olabiliriz." "Hayır. Anne, baba O'nun bizimle
kalmasını istiyorum." "Oğlum." dedi babası. "Bizden ne
istediğini bilmiyorsun. O'nun gibi özürlü biri bize korkunç yük olur. Bizim
kendi haytımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin
veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine
bakacaktır." Oğlu o anda telefonu kapattı. Ailesi O'ndan bir süre haber
alamadı. Ama birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi.
Oğullarının yüksek bir bina düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis bunun intihar
olduğuna inanıyordu. Üzüntü dolu anne - baba hemen San Francisco'ya uçtular ve
oğullarının cesedini tespit etmek için şehir morguna götürüldüler. Anne - baba
oğullarını hemen tanıdılar yalnız bilmedikleri bir şeyi de öğrenince dehşete
düştüler: Oğullarının sadece bir kolu ve bacağı vardı...